John houdt erg van vissen. 1 keer in de zoveel tijd komt het Visblad bij ons binnen, op de cover staat dan een trotse visser met een enorme vis in zijn armen. Huub vindt dat erg interessant en hij bladert de boekjes regelmatig door. Hij kijkt dan vol ontzag naar die grote vissen en roept uit: "Ik wil ook zo'n grote vis vangen, mama!"
Tja, daar heb je nogal wat geduld voor nodig, probeer ik dan uit te leggen. En geduld is niet bepaald Huubs middle name… Nadat hij weer een keer vroeg of hij met papa mocht 'vishengelen' (-> dit heeft Huub zelf als werkwoord voor vissen bedacht), hebben John en ik toch maar bedacht om een keer een peuter-proof vistripje te doen.
Peuter-proof houdt in: niet te lang, niet te ver en zo snel mogelijk een vis aan de haak slaan.
Op vaderdag gingen we 's ochtends op pad, naar het steigertje bij ons aan het eind van de straat. John had een hengel voor Huub klaargemaakt en met een brokje brood gooiden de ze beide hun hengel uit. Ik was ook mee, om foto's te maken. Ik heb een er nogal wat gemaakt, zo leuk om ze samen zo te zien. <3
De eerste 20 minuten ging het heel leuk, Huub stond in de sloot te roeren met z'n hengel, maar toen hij ging zitten en de hengel naast zich neerlegde ging het best goed. Alleen geen visje… Na wat geprik met de hengel in de struiken, zat er een flinke knoop in Huub z'n visdraadje.
John ging nog even door met z'n eigen hengel, want we wilden natuurlijk wel een visje als resultaat. Gelukkig lukte dat! Huub noemde hem meteen 'Vinnie' en het was de allerliefste vis op aarde. We lieten hem nog even in de emmer zwemmen om 'm daarna weer terug te gooien. Dat vond Huub een minder goed idee, maar uiteindelijk konden we hem toch duidelijk maken dat de vis beter af was in de sloot dan in de emmer.
Een geslaagd vistripje dus :)
Tja, daar heb je nogal wat geduld voor nodig, probeer ik dan uit te leggen. En geduld is niet bepaald Huubs middle name… Nadat hij weer een keer vroeg of hij met papa mocht 'vishengelen' (-> dit heeft Huub zelf als werkwoord voor vissen bedacht), hebben John en ik toch maar bedacht om een keer een peuter-proof vistripje te doen.
Peuter-proof houdt in: niet te lang, niet te ver en zo snel mogelijk een vis aan de haak slaan.
Op vaderdag gingen we 's ochtends op pad, naar het steigertje bij ons aan het eind van de straat. John had een hengel voor Huub klaargemaakt en met een brokje brood gooiden de ze beide hun hengel uit. Ik was ook mee, om foto's te maken. Ik heb een er nogal wat gemaakt, zo leuk om ze samen zo te zien. <3
De eerste 20 minuten ging het heel leuk, Huub stond in de sloot te roeren met z'n hengel, maar toen hij ging zitten en de hengel naast zich neerlegde ging het best goed. Alleen geen visje… Na wat geprik met de hengel in de struiken, zat er een flinke knoop in Huub z'n visdraadje.
John ging nog even door met z'n eigen hengel, want we wilden natuurlijk wel een visje als resultaat. Gelukkig lukte dat! Huub noemde hem meteen 'Vinnie' en het was de allerliefste vis op aarde. We lieten hem nog even in de emmer zwemmen om 'm daarna weer terug te gooien. Dat vond Huub een minder goed idee, maar uiteindelijk konden we hem toch duidelijk maken dat de vis beter af was in de sloot dan in de emmer.
Een geslaagd vistripje dus :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten